Prawo do dokumentacji medycznej stanowi jedno z fundamentalnych praw pacjenta. Prowadzenie, przechowywanie i udostępnianie tej dokumentacji są realizacją obowiązku prawnego nakładającego się na podmiot leczniczy oraz osoby udzielające świadczeń zdrowotnych.

Lekarze są uprawnieni do wystawiania zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy. Jednak proces orzekania powinien odbywać się z należytą starannością, zgodnie z wiedzą medyczną i zasadami etyki zawodowej. Lekarz nie powinien ulegać naciskom pacjentów czy innych osób, a jego decyzje powinny być zgodne z sumieniem i wiedzą medyczną. Sprawdź, czym grozi wydawanie nieprawidłowych zwolnień lekarskich.

System opieki zdrowotnej w naszym kraju jest skomplikowany, a poruszanie się w nim stanowi dla pacjentów i ich opiekunów – oprócz samej choroby – dodatkowe udręczenie. Nie jest to tylko uciążliwość, ale często bariera skutecznie utrudniająca i wydłużająca proces leczenia, a nawet realnie odbierająca szansę wyleczenia.

Rejestrując pacjenta na wizytę do lekarza, przychodnia bądź szpital zbierają określony zakres danych osobowych, które będą następnie przetwarzać. Sprawdź, jakie dane zbierać, rejestrując pacjenta.

W toku kontroli kontroler lub osoba wykonująca czynności kontrolne ma prawo badać i oceniać wszelkie informacje związane z zakresem kontroli, zawarte w dokumentach, w tym w dokumentacji medycznej. Oznacza to, że dokumentacja medyczna jest jednym z podstawowych – jeśli nie podstawowym – obiektów kontroli przeprowadzanej przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Rejestrując się na wizytę do lekarza, pacjent podaje określony zakres danych osobowych, które podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych jest zobowiązany przetwarzać. Jednak jest różnica w dokumentach i danych potrzebnych do rejestracji pacjenta, w zależności od tego, kto finansuje świadczenie. Czym różni się rejestracja pacjenta na wizytę prywatną od finansowanej przez NFZ?